Добитник на „Златна камера 300 за животен опус“ на јубилејното 45-то издание на ИФФК „Браќа Манаки“ е истакнатиот француски и светски кинематографер Бруно Делбонел. Делбонел се врати во градот по 12 години, носејќи со себе искуства и мудрости од својата обемна кариера.

Неговото творештво не само што ги освои срцата на битолската публика, туку и на публиката ширум светот, за што сведочат многуте награди и номинации, вклучувајќи и Оскар. Покрај номинацијата за Оскар во 2002 година за филмот „Амели“, Делбонел ги доби и номинациите за БАФТА / BAFTA, ASC (Американското друштво на кинематографери), како и за наградата Цезар / Cesar, а ја освои наградата на ЕФА / Европската филмска академија за најдобар европски кинематографер.

Во ексклузивно интервју за „Слободен печат“, Делбонел ги откри своите размислувања за наградата и своето искуство во Битола.

Делбонел сподели свои размислувања за уметноста на снимањето и значењето на културната размена.

-Многу ми значи, бидејќи како прво, затоа што е поврзано со пионерите на киното, браќата Манаки, поради враќањето кон почетоците на создавањето филмови. Мислам дека е добро е да се спознае што ни даде Македонија нам, кажува тој.

Делбонел гостува по втор пат во Македонија. Но изненаден од неговата награда за животно дело.

Наградата за животно дело е многу чудна работа. Не сум толку стар. Не мислам дека мојот живот е завршен, имам и други проекти, но тоа што сум на листата на кинематографи кои многу ги почитувам, тоа ми е многу важно, објаснува Делбонел за „Слободен Печат“.