Политичкото нишало на левата страна во Обединетото Кралство можеби беше нашироко очекувано од анкетите, но е впечатливо, особено од француска перспектива, каде што екстремната десница има ветер во едрата во пресрет на вториот круг на парламентарните избори во Франција. Повторувајќи рекорд еднаков на резултатот на Тони Блер во 1997 година (418 места), лабуристите на Кир Стармер освоија најмалку 412 од 650 места во Парламентот на општите избори одржани во четвртокот, 4 јули.

Искривувачкиот ефект на избирачкиот систем во Обединетото Кралство во еден круг, каде што кандидатот кој ќе излезе на врвот во секоја изборна единица го добива местото – со 34% од гласовите, лабуристите освојуваат над 60% од местата – делумно ја објаснува оваа историска победа.

Решително одлучувајќи за промена на власта по 14 години владеење на конзервативците, гласачите пред се го казнија катастрофалниот рекорд на фискалното штедење и Брегзит. Скршена, изолирана и ослабена земја, инфраструктурата и јавните услуги на половина копје, бавниот раст на платите и инвестициите… Неволјите од кои страда земјата се главно резултат на ризични политички избори, анализира „Ле Монд“. 

Главниот чин на ториевците за напуштање на Европската унија (ЕУ), резултат на неуспешниот блеф на премиерот Дејвид Камерон и кој сега го сметаат за неуспех од 60% од Британците, ќе се смета за ужасен пример за донесена самоуништувачка одлука со народен референдум. Ниту земјата, ниту поделените ториевци не се опоравија.

Што се однесува до лудориите на Борис Џонсон, тие само накратко ја маскираа недоследноста на националистичката, антиевропска коалиција обединета во негово име, меѓу богатите, антидржавни, против даночни гласачи на југот на земјата и обесправените на северот, барајќи јавна помош и услуги. Скандалот со забавите на Даунинг стрит за време на заклучувањето и катастрофалните буџетски одлуки на краткотрајната премиера на Лиз Трас го завршија уривањето на угледот на конзервативците за одговорност и сериозност.

Поттикнат од бранот Британци кои ги отфрлаат ториевците, наместо од популарниот ентузијазам за неговата програма и личност, строгиот Стармер, архитект на спектакуларното рефокусирање на лабуристите, несомнено е „нормалниот премиер“ што земјата го посакува по толку години политички спектакл и грешка. Поборник за буџетска ортодоксија и „создавање богатство“, Стармер е фаворизиран од деловната заедница додека ги носи надежите на Британците погодени од штедењето, несигурноста и колапсот на Националната здравствена служба (NHS), анализира медиумот.

Се чини дека неговата скромност навестува многу предизвици со кои ќе треба да се соочи, без буџетски простор за маневрирање и преориентации што ќе треба да ги направи, вклучително и оние што се однесуваат на односите со ЕУ. Сепак, оваа победа на прагматизмот допрва треба да се трансформира во забележлив напредок за работничките класи, кои во голема мера се вратија во лабуристите, но на кои исто така им се додворува екстремната десница во Обединетото Кралство. Неговиот неверојатен успех му дава на Стармер огромни одговорности, особено во однос на влегувањето во Вестминстер на ксенофобичната партија Реформа во ОК на Најџел Фараж (14% од гласовите).

Добрата вест е дека враќањето на власт на партијата која тврди дека се залага за социјална правда во една од водечките европски земји ќе биде внимателно разгледана од сите оние кои се обидуваат да се спротивстават на реакционерните ветришта во развиениот свет.