Англискиот писател Џон Роналд Руел Толкин, познат во светската книжевна јавност по неговите епски дела „Хобитот“ и „Господарот на прстените“, цел живот љубел само една жена и починал бргу по нејзината смрт.  Оваа трагична ситуација толку многу го погодила, што две години подоцна и самиот ѝ се придружил во вечноста, пишува „Стил“.

Неговата сопруга Едит Мери Брет му била сродна душа и целиот свој живот ѝ посветувал љубовни песни, а во писмата до неговите пријатели – страсно ја опишување љубовта кон својата сакана. Тие беа 55 години во брак, а во тој период добија четири деца – три сина и една ќерка.

Џон ја запознал својата идна сопруга на 16-годишна возраст, а таа имала 19 години. Иако била постара три години, таа веднаш го освоила. И двајцата биле сираци, без мајка и татко.

Писателот и неговиот брат Хилари уште во раното детство останале без својот татко, кој добил ревматска треска и умрел. По неколку години, починала и нивната мајка. Несреќната вдовица, на која ѝ бил дијагностициран дијабетес на 34 години, ненадејно колабирала, паднала во дијабетична кома и починала. Имено, тогашната медицина сè уште не го открила инсулинот и таа болест била фатална.

Едит му била судена

По смртта на нивните родители, Џон и Хилари биле чувани од нивната тетка во Бирмингем. Кога отец Френсис, свештеникот кој бил близок со нивното семејство и кого нивната мајка го означила за нивен старател, сфатил дека момчињата не се задоволи од животот кај нивната тетка, решил да ги пресели кај локален трговец со вино и неговата сопруга. Тогаш се случила судбоносната средба меѓу Џон и Едит.

Имено, младата и убава Едит Брат живеела во истата куќа, но само еден спрат подолу. Девојчето со темна коса и сиви очи било, исто така, сираче. Таа прекрасно свирела на пијано и се издржувала со парчето земја што го наследила од нејзината покојна мајка. Едит им ги разубавувала вечерите на сите во куќата свирејќи на пијано.

Џон и Едит бргу се зближиле и често биле многу непослушни. Заедно краделе хран од кујната и организирале тајни гозби во нејзината соба. Повремено одеа заедно да пијат чај во локалните чајџилници и им ставале шеќер во капите на минувачите. Тие ги возеле своите велосипеди одделно на чај во градот и разговарале со часови. Тие го криеле своето пријателство, кое набрзо прераснало во љубов.

„Мајка ти и јас се спасивме од неволјите што ги доживеавме во детството“, им рече Толкин , еден од водечките светски и англиски лингвисти многу години подоцна, на своите деца.

Тајни средби и забранета љубов

Отецот Френсис дознал за врската, така што сопственикот на местото каде што младите пиеле чај го информирал за тоа. Тој бил запрепастен . Тој веднаш побарал да се прекине врската, а бидејќи Џон не бил бунтовник по природа и го почитувал отец Френсис, тој се согласил. Набрзо тој и неговиот брат ја напуштиле куќата во која живееле сите заедно.

Во тоа време, Џон студирал за да добие стипендија на Универзитетот Оксфорд и продолжил тајно да ја гледа Едит. Тие оделе на село со воз и уживале во своето друштво. За нејзиниот 21. роденден, Џон ѝ купил рачен часовник на Едит, а таа му купила пенкало за неговиот осумнаесетти роденден.

Но, тие повторно биле видено заедно и отец Френсис му забранил да ја гледа и да ѝ пишува додека не наполни 21 година. Тогаш почнале да се среќаваат „случајно“. И тоа стана познато, па добил писмо од отец Френсис во кое тие нивни „случајни“ состаноци ги нарекол глупави и непромислени и му се заканувал дека, ако не го прекине тоа, неговата универзитетска кариера ќе биде невозможна.

После тоа, Џон уште еднаш ја видел Едит. Тој во својот дневник напишал: „На аголот на Френсис роуд, таа ме одмина со својот велосипед на пат кон станицата. Можеби нема да ја видам три години…“

За малку ќе се омажела за некој друг

За да заборави на Едит, почнал да учи и едвај го чекал 3 јануари 1913 година, неговиот 21 роденден. Штом часовникот отчукал полноќ и го најавил почетокот на 3 јануари, тој седнал на масата и ѝ напишал писмо на девојката за која се надевал дека ќе му стане сопруга. Кога дошол одговорот, тој доживеал големо разочарување. Едит му напишала дека е свршена со друг маж, брат на нејзината пријателка.

Џон беше очаен. Чекал три години и го живеел денот кога повторно ќе се видат. Во својот гнев решил веднаш да ја заборави. Но, тој брзо се предомислил.

Се качил во возот и отишол кај неа. Решил да ја моли да го избере. И штом ја видел на платформата, знаел дека таа никогаш не престанала да го сака и дека ќе му се врати. Таа му рекла дека се согласила да се омажи за некој друг бидејќи тој бил единствениот млад човек што го познавала покрај Џон и затоа што мислела дека тој повеќе не се грижи за неа и дека ја заборавил.

Таа веднаш решила да го врати свршеничкиот прстен, ја раскинала свршувачката и се омажила за својот сакан Џ.Р.Р. Толкин.

Среќен брак и четири деца

Џон го известил отец Френсис за веридбата. Тој неволно им го дал својот благослов, а Едит ја напуштил нејзината англиканска црква и се преобратила во римокатолицизам на инсистирање на Џон. Имено, познатиот писател бил многу побожен католик. Не успеале веднаш да се венчаат, тој морал да го заврши образованието, а таа го чекала. Кога го завршил образованието, заминал во Првата светска војна, каде се борел.

Тие се венчале на 22 март 1916 година. Нивниот прв син се родил во 1917 година, а потоа добиле уште два сина и ќерка кои Едит многу ги посакувала.

Еден од најголемите и највлијателните автори на книжевна фантастика на 20. век е погребан со својата сакана сопруга во истиот гроб во Оксфорд, градот во кој долги години предавал на Универзитетот. Имено, Толкин 20 години бил професор по англосаксонски јазик на колеџот Оксфорд Пемброк, а потоа уште 14 години професор по англиски јазик и литература на колеџот Мертон .

Едит починала во 1971 година  а нејзиниот Џон помалку од две години по неа. На нивниот заеднички гроб се врежани имињата Берен и Лутиен. Толкин ја оддаде најпознатата и најтрајната почит на својата сакана кога ја вклопи нивната романса во митологијата на Средната Земја – во приказната за Берен и Лутиен.