По „неиспровоцираната“ изјава за руската агресија врз Украина и дека „никој нема право да зазема туѓа територија“ и поканувањето на претседателот Масуд Пезешкијан на нова рунда преговори со Западот за „нуклеарната програма“, интересно е што Техеран презеде неочекувана „добронамерна“ (немаше дури ни застрашувачки вербални закани на кои Западот се навикна од почетокот на конфликтот во Појасот Газа, кој наскоро ќе биде одбележан неговата прва годишнина) кон практично отворена војна меѓу „нивните“ Хезболах и Израел во Либан, пренесува Нова.рс.

Многу аналитичари беа убедени дека нападот на Хезболах, во Либан е „црвена линија“ што Техеран нема да ја премине, но засега е невообичаено „тивок“ во споредба со она што можеше да се слушне од него во вакви прилики. Имено, невообичаено за Иран, по аферата пејџер, а особено по гранатирањето на позициите на Хезболах и ликвидацијата на неколку негови важни луѓе, немаше жестоки повици за „уништување на ционистичката држава“, „одмазда што ќе го запали Израел “ и слично, како што на пример било по убиството на Исмаил Ханије, шефот на Хамас, летово, кога Иран најави и се закани со неизбежна војна со Израел.

Хезболах бара помош, Иран вели „не е вистинскиот момент“

Би-Би-Си во својата анализа прашува и „зошто Иран не брза да му помогне на Хезболах“ во време кога практично е на работ на преживување. Имено, Хезболах побарал од своите ирански патрони да го „нападнат“ Израел додека се изложени на ракетен оган од израелската армија во Либан, но Техеран засега се воздржува од тоа, пренесува агенцијата Аксиос.

Неименувани израелски официјални лица, цитирани од Акиос, рекоа дека Иранците му рекле на Хезболах дека „сега не е вистинското време“ додека иранскиот претседател Масуд Пезешкијан е во Њујорк на Генералното собрание на ОН. Изворите тврдат дека „Иранците изразиле сомнеж дека сега ќе се приклучат во борбата против Израел и не дале позитивен одговор“.

Имено, сите бегаат од тоа бидејќи Хезболах е терористичка организација на „далечинскиот управувач на Иран“ или – како што ја „претставува“ Би-би-си – „најмоќната недржавна армија на светот“. Сепак, иранскиот претседател Масуд Пезешкијан, говорејќи пред новинарите во Њујорк на самитот на Генералното собрание на ОН, не беше воин и одмаздољубив, туку рече дека Иран е „за мир, а не за војна и крвопролевање“.

Блумберг ги истакнува неговите зборови дека Иран е „подготвен да го остави оружјето доколку Израел го стори истото“. Не е неинтересно како Пезешкијан објасни, зошто толку долго се одложува „острата реакција“ на атентатот на шефот на политбирото на Хамас Исмаил Ханија во Техеран. Според иранскиот претседател, раководството на Исламската Република одржува консултации со западните земји кои „ветија дека ќе го решат прашањето за прекин на огнот во Газа во рок од една недела“. Овие ветувања, сепак, не беа исполнети, пишува медиумот.

Покрај тоа, војната достигна ново ниво, раширувајќи се во јужен Либан. Објавата подоцна била избришана, но сепак „преживеала“ на интернет, пренесува RSE. Мора да се признае, во говорот пред ОН, иранскиот претседател го обвини Израел за тероризам и воени злосторства и дека „сака да го вовлече целиот Блиски Исток во војна“. Впрочем, не може сè да се сврти преку ноќ. Дури и умерениот министер за надворешни работи Абас Арагчи почувствува потреба да ги „разјасни“ зборовите на претседателот, што укажува дека Пезешкијан не бил добро разбран и дека тој не рекол дека „сака деескалација на односите со Израел“, бидејќи Иран, како што рече, сака не сакаат „деескалација на односите со ционистичкиот режим“.

Сепак, некои сметаат дека ова е позната игра и дека пораките, барем кога станува збор за оние за кои се наменети, ќе бидат сфатени токму онака како што треба. Некои сè уште мислат дека Пезешкијан е толку мирен затоа што е во Њујорк, како што пишува Би-Би-Си, а колку бил искрен кога зборувал за Украина и Хезболах, односно за Израел, ќе биде појасно кога ќе се врати дома бидејќи, ако тој дејствуваше радикално, или Техеран одговори или најави одмазда против Либан, беше изложен на „новинарска опсада“, која секако сака да ја избегне.

А Хамнеи имаше помек тон

За да се искомплицираат работите, поранешниот министер за надворешни работи и заменик на Пезешкијан, Мохамед Џавад Зариф, се погрижи да го поддржи говорот на својот претпоставен, нарекувајќи го миротворец и повторувајќи дека „Иран не е за војна“, но тој го обвини Израел дека „постојано ја провоцира.”

„Сепак, не треба да заборавиме дека Иран испрати непогрешлива порака до Западот дека сака нова рунда преговори за својата нуклеарна програма“, па министерот Арагчи ќе се сретне со неколку негови западни колеги за ова прашање дека кога станува збор за „одмаздата на Израел“ – во врска со тоа, во Техеран наводно добиле порака од арапските земји во регионот, сите извозници на нафта, во која го предупредиле Иран да не го доведува во прашање бизнисот и извозот што во случај на проширување на конфликтот во регионот на Блискиот Исток, навистина се случи.

Не треба да се занемари дека врховниот верски водач, ајатолахот Али Хамнеи, имаше помек тон отколку кога беше убиена Ханија, иако повика, јавува Би-Би-Си, „за единство на муслиманскиот свет“ поради кризите околу Газа и Либан.

Апелирајќи за прекин на економските и политичките врски со Израел. И досега, да потсетиме, не ги прекина ниту една арапска земја, ниту Турција и Азербејџан кои имаат дипломатски односи со Израел. Оваа омекната реторика на Иран веројатно се должи на три причини – фактот што тој веќе не е целосно сигурен во руската надмоќ и помош (очигледно поради нешто што се случи за време на средбата со Сергеј Шојгу во Техеран), потоа фактот дека сфатил дека мора да ги нормализира односите со западот затоа што изолацијата и санкциите траат предолго и даваат резултати, па затоа сака да ги продолжи преговорите за нуклеарната програма и не треба да го игнорираме фактот дека не успеа, барем ова година, да ги сензибилизира арапските земји од регионот за некаков „заеднички фронт“ под неговата капа.