Серијата рации во Италија го разоткри контрастот помеѓу гламурозниот свет на модните писти во Милано и реалноста на производството на луксузни стоки. Истрагата на миланското обвинителство за условите за работа во локалните фабрики откри дека чантите и другите кожни производи за светски познатите брендови „Диор“ и „Армани“ се произведени од експлоатирана странска работна сила за мал дел од малопродажната цена на производот.

„Диор“ платил на добавувачот 53 евра по парче, приближно 57 долари, за да ја состави чантата која ја продава во продавниците за 2.600 евра или околу 2.780 долари, според документите што се испитани во рамките на истрагата.

Во исто време, чантите „Армани“ се продадени на добавувачот за 93 евра, потоа препродадени на „Армани“ за 250 евра и на крајот продадени за околу 1.800 евра во продавниците, откри истрагата. Во овие цени не е вклучена кожата или други суровини, а компаниите одделно ги покриваат трошоците за дизајн, дистрибуција и маркетинг.

Некои од претресените работилници, од кои сите биле во Италија, изработувале и производи за други модни брендови, соопштија обвинителите.

– Зошто чини толку малку производството на овие производи? Брендовите мора да си го постават ова прашање – рекол Фабио Роха, претседател на судскиот систем на Милано, кој ја надгледувал истрагата.

Судските пресуди произлезени од истрагата ги критикуваа луксузните компании за несоодветно надгледување на своите синџири на снабдување. Компаниите не се соочуваат со обвиненија поврзани со овие наоди. Некои од независните добавувачи, меѓутоа, би можеле да се соочат со обвинувања за експлоатација на работници и вработување работници без соодветна документација.

„Диор“, кој е во сопственост на луксузниот гигант ЛВМХ, одби да коментира. Брендот неодамна поднесе меморандум во кој се наведени мерки за решавање на проблемите во синџирот на снабдување, покажуваат судските документи.

Од „Армани“ рекле дека има „контролни и превентивни мерки за да се намалат злоупотребите во синџирот на снабдување“ и дека „соработува со највисока транспарентност со властите“.

Италијанската истрага нагласува многу актуелно прашање во луксузната индустрија. Додека другите сектори го преселија производството во Кина и други земји со ниски плати, многу луксузни брендови го задржаа производството поблиску до дома, верувајќи дека тоа е клучно за нивната привлечност. Но, и покрај ознаката „Произведено во Италија“ (Made in Italy), обвинителите наведуваат дека некои луксузни производи се произведуваат од странски работници, од кои многумина се Кинези, под услови далеку под законските стандарди.

Луксузните стоки може да имаат високи цени делумно и поради очекувањата дека ги прават квалификувани работници во занаетчиски работилници. Во реалноста, додека брендовите го чуваат дизајнот и развојот на производите во својата куќа, тие честопати го предаваат производството на добавувачите.

Најголем дел од тоа се случува во Италија, која е дом на илјадници мали производители и која произведува околу 50 до 55 отсто од светската луксузна облека и кожени производи, според консултантската фирма „Бејн“.

Во последниве години, многу луксузни брендови работеа на подобра контрола на својот синџир на снабдувачи за да го ублажат ризикот од лоша репутација, да го контролираат квалитетот и се придржуваа на новите европски регулативи наменети за сузбивање на влијанието на модната индустрија врз животната средина.

Како резултат на италијанската истрага, судиите во јуни ја ставија Manufactures Dior SRL – единица на „Диор“ – под таканаречена судска управа, откако пресудија дека нејзиниот синџир на снабдување вклучува фирми во кинеска сопственост во Италија кои малтретирале работници мигранти. Истата мерка беше преземена против „Армани“ во април и Алвиеро Мартини, познат по своите чанти со дезен од карти, мапи  и други предмети, во јануари, пишува „Волстрит журнал“.