Дали Европа се најде во момент на најголема несигурност и непредвидливост?

И покрај тоа што центарот беше опширно одржан на изборите за Европскиот парламент, новата десница, исто така, оствари придобивки. Подоцнежната одлука на францускиот претседател Емануел Макрон да распише предвремени избори сега ја втурна неговата земја во политичка криза. И покрај неодамнешното одобрување на новиот од САД за помош, како и посветеноста на Г7 да го искористи профитот од замрзнатите руски средства за да му позајми дополнителни средства на Киев, предизвиците на Украина на линијата на фронтот остануваат огромни, анализира „Политико“. 

Понатаму, ЕУ е многу загрижена поради можното враќање на поранешниот претседател Доналд Трамп на функцијата.

Среде сето ова, лидерите на ЕУ остануваат „во вода“, но никој од нив не се сомнева дека геополитиката се враќа со одмазда и дека ќе ги информира политичките и економските приоритети на блокот во следните пет години. Споделена во различни степени и во различни главни градови, амбицијата е да се направи Европа посериозен безбедносен актер преку попроактивна одбранбена индустриска политика и преку политичка и воена поддршка за Украина.

Земјите-членки, исто така, сакаат ЕУ да преземе постратешки пристап кон нејзиното соседство – од Западен Балкан до Турција.

Но, унапредувањето на овие приоритети ќе чини пари, а тоа носи своја политичка главоболка. Да се ​​каже отворено, не постои политички лесен начин да се најде фискален простор за справување со предизвиците со кои се соочува ЕУ. И политичката реалност на Франција сега го влошува проблемот.

Со оглед на одлуката на германскиот Уставен суд во ноември минатата година, во која беше наведено дека стратегијата на владата за финансирање на нејзините политички приоритети е неуставна, владејачката коалиција во земјата се трудеше да намали 20 милијарди евра од овогодинешниот буџет – ќе бидат потребни дополнителни 30 милијарди евра заштеда следната година.

Во меѓувреме, во светлината на пропаднатите економски прогнози кои принудија повторно да се процени фискалната траекторија на Франција – со веројатен буџетски дефицит од 5,1 отсто од БДП оваа година наместо предвидените 4,4 отсто – фискалните предизвици на Франција веќе беа сериозни. Сега, најверојатниот исход од изборите во земјата ќе произведе национално собрание кое ќе биде неуправувано и неспособно да создаде солидна алијанса за формирање влада. И ако популистичката десница обезбеди мнозинство, резултатот ќе биде многу радикална влада која би била управувана од екстремите.

Ниту еден од овие резултати не би помогнал на фискалната перспектива на Франција – особено по процесот на Процедурата за прекумерен дефицит (ПДП) што Европската комисија го започна на 19 јуни за земјите-членки со дефицит над 3 отсто од БДП. Обесениот парламент веројатно ќе доведе до ќор-сокак, со ограничена можност да се донесе буџет за 2025 година.

Дополнително, врз основа на фискалните обврски во нивната програма за политики, влада на Ле Пен, односно Бардела, всушност би го проширила фискалниот дефицит. Сепак, ЕДП значи дека Брисел сега очекува фискално затегнување – не само ублажување на фискалната експанзија и десницата (и левата) намера да ја преземе.

Ова е местото каде што предвремените избори на Макрон, во најдобар случај, може да го поткопаат во Европа, но во најлош случај, да се покажат фатални за она што тој долго време го предводи.

Кредибилитетот на Макрон во ЕУ ќе зависи од тоа како Франција ќе го среди својот фискален дом. Но, ниту еден од очекуваните резултати – без разлика дали парламентот што виси или екстремно десничарското мнозинство – веројатно нема да може да ја спроведе фискалната корекција што сега ќе ја бара Комисијата. И ова секако ќе го вклучи алармот во северна Европа.

Но, има уште подиректен предизвик. Иако е вистина дека како шеф на француската држава, Макрон има одговорност за Европа, надворешните работи и одбранбената политика, и дека тој ќе ја претставува Франција во Европскиот совет, министрите од неговата влада се тие што ќе ја претставуваат земјата во сите од формациите на Советот – било да се тоа економски и финансиски прашања, надворешни работи, Европа, итн и така натаму.

Ако ова беше влада на Национален митинг, ќе и дадеше на партиската лидерка Марин Ле Пен и нејзиниот назначен за премиер, способност да ги блокираат сите политички и законодавни приоритети на ЕУ, без оглед на ставот на Макрон.

Покрај тоа, секоја иницијатива на ЕУ за која е потребно одобрение од парламентот дома ќе биде блокирана. Ова речиси сигурно би се однесувало на позаедничко финансирање на безбедносната и одбранбената агенда на ЕУ – токму она што Макрон го застапуваше. Покрај тоа, способноста на ЕУ да преговара за нејзиниот следен буџет, кој трае од 2028 до 2035 година, исто така ќе бара одобрение од парламентот и исто така може да биде доведена во прашање.